Eerder schreef ik al dat het slagen van ons project afhing van een aantal elementen: de grond, de omgevingsvergunning, het ontwerp, de aannemer en de financiering.
Wat ons steeds duidelijker werd, was dat ook al deze elementen een groen vinkje moesten hebben voor we verder konden.
Flipperen met emoties en elementen
We hebben onze microsuccessen uitbundig gevierd. We konden de wereld aan.
Maar er stonden ook teleurstellingen, tegenvallers en onzekerheden tegenover. Menig slapeloze nacht viel ons ten deel.
Er werd enorm geflipperd met onze emoties en de afzonderlijke elementen. Stond het vinkje voor het ene component op groen, dan leek het haast wel standaard dat er een ander weer op rood ging.
Vier van de vijf vinkjes op groen
Uiteindelijk hadden we de optieovereenkomst voor de grond en een mooi ontwerp. We vonden een aannemer die met ons het avontuur wilde aangaan. Na het op één lijn krijgen van het ontwerp en de kosten die ons project met zich meebrachten kregen we – mede door de goede begeleiding van de architecten Rob en Simon van InVorm Architecten – redelijk snel de omgevingsvergunning.
Alleen nog een financiering
Wordt er door veel banken geadverteerd met het openstaan voor nieuwe ideeën, duurzame projecten, hulp voor zzp’ers…. nou dat viel dus vies tegen. We hadden onze financieel adviseur Johan Neuteboom van Freek Hypotheken uit IJsselstein vanaf het begin aangehaakt bij ons project. Sterker nog, voordat we ook maar één stap gezet hadden, zaten we bij hem om de tafel om te kijken of ons project een haalbare kaart zou zijn. Je zou toch denken dat het inruilen van drie woningen voor slechts eentje aantrekkelijk zou zijn voor geldschieters. In alle drie te verkopen woningen zat in meer of mindere mate overwaarde.
In de aanloop had Johan al vele banken benaderd en hoewel alle banken steevast aangeven het een prachtig plan te vinden met een blik op de toekomst gericht, kwam hij nergens verder. Er waren natuurlijk wel uitdagingen:
- Was het 1 woonhuis of juist een woongebouw met 3 appartementen en gemeenschappelijke ruimten
- Wie waren de partners in dezen, 3 aparte partijen schrokken de meeste hypotheekgevers af
- Één van de partijen was een zzp’er, weliswaar met mooie omzetcijfers maar o zo eng.
De dans om de hypotheken
Toen het puntje bij het paaltje kwam, haakte de ene na de ander hypotheekgever af.
Er was inmiddels al wel duidelijk dat het een kadastraal gesplitst woongebouw zou worden.
Om het eenvoudig te houden zouden we allemaal bij de zelfde hypotheekverstrekker de lening aanvragen.
Hoewel Johan rode oren van het telefoneren had en een schorre keel van het steeds weer alle ins en outs uitleggen, bleef er uiteindelijk maar 1 hypotheekbank over, de ABN AMRO-bank.
Nu zou je denken appeltje-eitje, je dient de financieringsbehoefte in en voor twee van de drie partijen was ABN AMRO al de huisbank.
De vuist op tafel
Nou…. Niets was minder waar. Het hemd werd ons van het lijf gevraagd, ook zaken die we op het eerste moment nog niet konden leveren, zoals de omgevingsvergunning.
Iedere keer liep de aanvraag vast op kleine radertjes en telkens werden dezelfde vragen aan één van de andere twee partijen gesteld. Het leek of we in een vicieuze cirkel terecht waren gekomen.
Nadat Johan een keer langsgegaan is bij zijn contactpersoon bij ABN AMRO en daar een beetje boos geworden was, werd er één accountmanager op onze dossiers gezet. Voor die tijd waren de dossiers bij verschillende personen ondergebracht die – eigenlijk wel begrijpelijk – ieder hun eigen vragen en procedures hadden voor het goedkeurende stempeltje op de aanvraag.
Om geïnteresseerden niet bij voorbaat al te ontmoedigen voor een soortgelijk project lijkt het advies om in een dergelijke financieringsvraag meteen aan het begin te vragen om één behandelaar voor de gezamenlijke dossiers een waardevolle tip.
Just in time
Helaas was onze vreugde van korte duur. Het beoordelen van de dossiers begon weer van begin af aan met de daarbij behorende vragen…. Inmiddels kwamen de datum van de uiterlijke overdracht van de grond en de startdatum van de bouw door de aannemer steeds dichterbij.
De zenuwen bij de drie partijen raasden door het huis en ik mag wel zeggen dat die tijd erg vervelend was (understatement of the year). We balanceerden op hoge toppen van vreugde (de omgevingsvergunning) en vielen in diepe dalen (de hypotheken).
We hebben ons aan alle kanten moeten vastleggen bij de bank voor wat betreft ons commitment voor het afronden van het project.
We voelden ons enorm in een hoekje gejaagd, omdat we weinig keuze hadden, maar uiteindelijk konden we op vrijdag 23 augustus onze aktes van splitsing, aankoop grond en hypotheek tekenen.
De bouw kon van start gaan, just in time.
