Je hebt een plan, een kavel en een bouwtekening, maar dan begint het echte werk pas.
Wat denk je van een aannemer? Die krijgen het steeds drukker en zitten wellicht niet op een complex project te wachten.
En dan hebben we het nog niet over de bouwvergunning en de financiering.
Deze drie deelproblemen zijn allemaal met elkaar verbonden.
Zonder aannemer geen aanneemsom, zonder aanneemsom geen bouwvergunning en zonder bouwvergunning én aanneemsom geen financiering.
Welke aannemer?
De architecten hadden ons diverse scenario’s geschetst voor het inhuren van een aannemer. Het eerste advies was om in de wijk, die nu nog volop in aanbouw is, eens rond te vragen naar ervaringen. Vervolgens waren er dan twee trajecten.
Óf er werd op basis van een voorlopig ontwerp een offerte aangevraagd bij drie of vier aannemers óf je koos voor één aannemer die ook in de aanloop naar het definitieve proces aangehaakt werd.
Voor beide trajecten viel wat te zeggen, hoewel de kans op goedkoop = duurkoop ons in het eerste mogelijkheid het grootst leek.
Aangezien er in onze groep goede ervaringen waren met Snellen Bouw en Montage uit Barneveld hebben we ervoor gekozen hem te benaderen.
De vraag was of hij een dergelijk groot project zag zitten, ook omdat op dat moment nog niet duidelijk was welke eventuele extra eisen aan ons woongebouw gesteld zouden worden.
De uitdaging verder uitgewerkt
Na een eerste introductie van onze plannen werd de uitdaging door Henk Snellen aangenomen en ook de kennismaking met de architecten Rob Bonneur en Simon Dries verliep goed met een geintje over en weer.
Ons vertrouwen dat er een mooi project van start kon gaan, was groot.
Maar zoals al gezegd: een plan, een kavel en een bouwtekening schetsen nog geen financieel plaatje.
Ons woongebouw
Nu is een goed moment ons woongebouw te omschrijven:
Via de centrale voordeur kom je in de centrale hal. Deze geeft allereerst toegang tot twee privé-units die de huiskamer en de pantry op de begane grond hebben. Achter in de hal, net voor de doorgang naar de gemeenschappelijke woonkamer en eetkeuken is er aan weerszijden ruimte gemaakt voor een inpandige berging, een garderobe en een gemeenschappelijk toilet. In de hal is ook een trap naar de eerste verdieping.
Op de eerste verdieping is een geheel gelijkvloerse derde unit gesitueerd met een huiskamer met pantry, een slaapkamer en een badkamer. De twee andere units hebben een eigen inpandige trap naar de eerste verdieping waar zich de slaapkamer met inloopkast en badkamer bevinden.
Op de eerste verdieping is ook een gemeenschappelijke wasruimte voorzien.
Op de zolder, ook te bereiken via een vast trap, is vooralsnog alleen een technische ruimte gepland.
Het dak komt vol te liggen met zonnepanelen en na onze mislukte verkenningen met alternatieve isolatie en verwarming, zullen deze ruim voldoende moeten zijn voor onze energievraag.
Het rekenen
Dan begint het rekenen. Niet alleen voor het pure bouwproces, maar ook of het huis aan de isolatienormen van deze tijd voldoet.
Volgens de architecten het meest enerverende deel van het hele project.
Dat bleek wel toen we de eerste kostenopzet van alle mooie ideeën van de architecten en onze wilde plannen op tafel kregen. Het was even slikken, omdat dit bedrag ver boven onze financiële mogelijkheden leek te liggen.
Het schrappen
Voor de bouwbespreking die gepland was om de offerte van de aannemer te bespreken, hadden wij als groep een eerste officiële vergadering, waarin we minutieus alle opgevoerde punten doorliepen.
Sommige posten kun je niet omheen; een huis heeft nu eenmaal vloeren, wanden en een dak nodig, maar een aantal van onze wensen moesten toch op een zijspoor gezet worden, onder andere de aluminium veranda aan de achterzijde van de woning.
We hadden de opdracht tot besparing op de kosten ook bij de architecten en de aannemer neergelegd. Zij kunnen immers beter de technische implicaties van een wijziging doorzien.
Slikken, accepteren, doorgaan
Het was een pittige bespreking voor alle partijen. De woongroepers moesten slikken bij de punten die geschrapt moesten worden. De aannemer kon met gerichte besparingen terug naar zijn rekenmodel en we hadden er alle vertrouwen in dat het goed ging komen.
Met het uiteindelijk bedrag onder aan de streep konden we verder in het proces.
